Staat de rechtstaat nog recht?, klik hier
Voor een overzicht van de nieuwste nieuwsbrieven, klik hier
1. Wat zijn psychotisch makende stoffen?
2. Hoe werken psychotica?
3. Hoe werkt ADHD-medicatie en waarom blijft ADHD een aandoening bekend, die men vermoedt en die niemand medisch kan of mag diagnosticeren?
1.1 De wetenschap van de onbekende werking.
Chemische stoffen die neuronen, als bouwstenen van het
zenuwstelsel, verwoesten, doen het zenuwstelsel anders reageren dan
in een normale toestand. Medisch gaat men ervan uit dat stoornissen
in het gedrag te wijten zouden zijn aan zogezegd gestoorde functies
of stofjes. Er zijn de hypothesen over erfelijkheid, de
neurotransmitters of traumata tot uiteindelijk ook wel... onjuiste
voeding of het gebruik van harddrugs, waarbij zedig wordt vermeden om
die stoffen dan wel psychotica te noemen. De verandering in het
functioneren van dat zenuwstelsel komt stand doordat medicatie,
waarbij men verzuimt om het werkingsmechanisme ervan farmacologisch
uit te leggen, dosis per dosis neuronen kapotmaakt.
Degeneratief
met methamfetamine (Pervitin,
Desoxyn, gebruikt bij ADHD in VS)
FASEB J. 2003 Oct;17(13):1775-88. Speed kills: cellular and molecular bases of methamphetamine-induced nerve terminal degeneration and neuronal apoptosis.Author informationAbstractMethamphetamine (METH) is a drug of abuse that has long been known to damage monoaminergic systems in the mammalian brain. Recent reports have provided conclusive evidence that METH can cause neuropathological changes in the rodent brain via apoptotic mechanisms akin to those reported in various models of neuronal death. The purpose of this review is to provide an interim account for a role of oxygen-based radicals and the participation of transcription factors and the involvement of cell death genes in METH-induced neurodegeneration. We discuss data suggesting the participation of endoplasmic reticulum and mitochondria-mediated activation of caspase-dependent and -independent cascades in the manifestation of METH-induced apoptosis. Studies that use more comprehensive approaches to gene expression profiling should allow us to draw more instructive molecular portraits of the complex plastic and degenerative effects of this drug. |
Degeneratief met XTC
Degeneratief bij methylphenidaat
Wat
brengt de toekomst, in het licht van: "Conceptual foundation,
implementation and effectiveness"?
Verzonnen commerciële constructies zorgen ervoor dat niemand met fundamentele vragen over dat kapotmaken hoeft rond te lopen. Defecten aan stofjes zouden sinds 1987 veel medische ellende tot stand brengen tot uiteindelijk duidelijk werd hoe die stofjes alleen maar elektrisch meetbare prikkels tot stand brengen, en niets met het subjectief beoordelen van gedrag te maken hebben.
Waar halen de elektrische prikkels tussen neuronen hun energie?
Neurotransmitters zijn metabolieten uit de voeding en
het chemisch patroon ervan bestaat voornamelijk uit drie componenten.
Een energiecomponent (indol, phenyl), een stikstofcomponent
(amine , piperidine) en een verbindingsketen (alkyl). Alkyl is een
chemische term die een keten van koolstofatomen voorstelt, waarbij
ethyl uit twee koolstofatomen bestaat, propyl uit drie, butyl uit
vier, enzovoort.
De ringvormige (koolstoffen-)structuur van een
indol en een phenyl bevat onverzadigde bindingen tussen koolstoffen
en die bindingen verspringen constant van plaats waardoor in die
kernen een magnetisch veld ontstaat. Precies dat magnetisch veld is
de energiebron, die het lichaam gebruikt om het zenuwstelsel
elektrische prikkels te laten sturen van neuron tot neuron. Bemerk
dat deze vitale stoffen alleen maar bestaan uit de oer-atomen
koolstof, stikstof, zuurstof en waterstof en wel in een zodanig
patroon waarmee de fysiologie van de celinhoud van het neuron kan
bepalen waar en wanneer welke energievoeding moet gebruikt worden in
het sturen van prikkels. Het neuron bewaart die energiebronnen in
speciaal beschermende zakjes (vesikels), omdat het stockeren ervan in
de fysiologische en kwetsbare spitstechnologie zelf, die technologie
zou om zeep helpen.
Vergelijk die energie die een pianotoets
door het indrukken ervan gebruikt om een mechanisme te sturen via een
circuit om een klank voort te brengen.
Meerdere (verschillende)
vingers, in dit geval neuronen, op de juiste plaatsen en juiste
momenten veroorzaken welluidende akkoorden. Op neuronen toegepast,
kan het bespelen van de honderden miljarden synapsen met correcte
energiestofjes tegelijkertijd ervoor zorgen dat het ganse circuit
(zenuwstelsel) een al of niet aangeleerd gedrag ten toon spreidt.
Gedrag is dus de resultante van een samenspel van
verschillende energiecomponenten, waarbij het organisme steunt op een
zo gezond mogelijk te houden circuit van onderdeeltjes.
Wanneer nu verschillende snaren of onderdeeltjes van het instrument
uitvallen, dan ontstaat vals klinkende muziek en raakt de
muziekspeler de controle kwijt over de energie die hij of zij op de
toetsen moet teweeg brengen.
Op gedrag vertaald, spreekt men
van controleverlies, vreemd (psychotisch?) gedrag, wanen,
hallucinaties...
2.1 Welke stoffen verwoesten de bouwstenen van
het zenuwstelsel?
Er bestaan vier grote groepen.
-
De indolen (LSD, circadianes)
- De pro-drugs (Cannabinoiden,
anti-epileptica zoals Depakine, Lyrica, Topamax,Tegretol enz.en
reagentia (Campral, Xyrem)
- De phenylpiperidines (cocaïne,
Ritalin,Concerta, paroxetine (Seroxat), trazodone (Trazolan),
Champix, Brintellix (vortioxetine).
- De phenyalkylamines,
waarbij de phenylethylamines (Pervitin, Desoxyn,Aderall,amfetamine,
methamfetamine, bupropion (Wellbutrin, Zyban), venlafaxine (Efexor)
en de phenylpropylamines (Prozac, Strattera).
2.2 Waarom
verwoesten phenylalkylamines, phenylpiperides, indol(alkyl)amines, of
pro-drugs, de bouwstenen van het zenuwstelsel?
Via
de voeding ontstaan metabolieten als energieleveranciers voor de
neuronen.
Wanneer samen met de voeding, tevens reagentia (als
'prodrugs') worden aangeboden, dan zullen die, net als de voeding
door de mitochondrien van een energiecomponent worden
voorzien.
Vergelijk deze omvorming met de werking van het
chlorofyl, waar CO2 verandert in koolstof (hout) en zuurstof
(O2).
Het stockeren van de nieuwe batterijtjes (serotonine,
dopamine, tyramine, nor-adrenaline, en anderen) gebeurt in de
vesikels, elk van hen bewaart de stofjes die men herkent.
Wanneer
die mitochondrien als voeding voortaan ook 'vreemde' grondstoffen
aangeboden krijgen en die vervolgens tot een 'vreemde'
energiecomponent gaan omvormen, dan zijn geen vesikels beschikbaar om
ze te stockeren.
Met als gevolg: een 'vreemd' elektromagnetisch
veld in de zeer kwetsbare fysiologische omgeving van de celinhoud,
die uiteindelijk ook onklaar raakt en compleet gaat
afsterven.
Eerste gevolg: Neuronen sturen
geen prikkels meer en de functie van het zenuwstelsel is veranderd
door 'storingen in het leidingensysteem'.
Bijkomend:
a)
gewijzigde perceptie op de realiteit: antidepressief? Maar omwille
van het niet-selectief verwoesten ontstaan tevens iatrogene, maar dan
echte, depressies.
b) controleverlies over gedrag: agressie,
tics, wanen, hallucinaties, stemmen horen, ongeleide projectielen ->
m.a.w. : hetgeen men psychotisch gedrag heeft genoemd.
Tweede
gevolg: Op het verwoesten van neuronen reageert het
zenuwstelsel met een gevarenreflex.
Die gevarenreflex zorgt
voor :
a) het zogenoemde dopingeffect,
b) een
sympaticomimetische reactie, die bloedvaten vernauwt, pupillen wijder
maakt, het hongergevoel remt, huishouding van osteoblasten en
osteclasten verstoort en daardoor het skelet breekbaarder maakt.
Wanneer chronisch de meest fijne bloedvaatjes dichtgeklapt
blijven, blijven de regio's waar cellen door een doorbloeding van
zuurstof worden voorzien, onbevloeid en sterven die cellen af. Laat
het nu net op die plaatsen zijn, waarvan men weet dat daar Alzheimer
en vasculaire dementie's ontstaan.
c) antistoffen, in
een poging om de vernietigende stoffen zo snel mogelijk onschadelijk
te maken.
Het vormen van antistoffen zorgt ervoor dat
immunochemisch kan getest worden op de patroontjes van die afweer,
maar voedt tevens een zorgvuldig taboe gehouden evidentie waarbij
daardoor sommige kankers kunnen ontstaan.
Weefsels, die
chronisch en geforceerd via massieve celdelingen antistoffen
aanmaken, reageren daar op die manier hevig op.
(Cancer Letters, Volume 230, Issue 2 , Pages 284-291, 18 December 2005
https://www.cancerletters.info/article/S0304-3835%2805%2900037-6/abstract)
Immers, het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde
publiceerde op 20/04/2012 een studie over limbische encefalitis, met
eenzelfde symptomatologie als bij chronisch en veel
psychotica-gebruik, waarbij maar liefst het ontstaan van vier soorten
kankers werd gemeld. (NED TIJDSCHR GENEESKD.
2012;156:A4455
https://www.ntvg.nl/publicatie/auto-immune-limbische-encefalitis)
Wat
maakt bovendien FIF (F*** Inconvenient Facts) in het huidig
medisch gebeuren zo brandend actueel?
Mij zet zoiets alvast
toch aan het denken.
Zowel Prozac,
https://aac.asm.org/content/early/2012/06/25/AAC.00983-12.abstract?sid=160c36a4-2ba3-4feb-9908-d0b5066baba0
als methamfetamine (Pervitin, Desoxyn)
https://www.dailymail.co.uk/health/article-2230603/The-illegal-drug-meth-fight-flu-scientists-claim-bizarre-study.html
zouden antiviraal actief zijn.
Als het toedienen van
veilig gewaande psychotica, de immuniteit kan verhogen tegen virale
aandoeningen, dan rijst de vraag of het gebruik van vaccins niet even
goed steunt op de antistoffen, die gevormd worden tegen de
schadelijke stoffen, die als adjuvantia bij een vaccinatie worden mee
ingespoten.
Via Prozac is Strattera zelfs medicatie bij ADHD
en wordt via Desoxyn methamfetamine in de VS als ADHD-medicijn
voorgeschreven. Vaccineert men die kindjes dan ook nog tegen van
alles en nog wat?
Deze gedachte van mij klinkt weliswaar niet
wetenschappelijk, maar ze heeft alvast het nut dat daarmee het
bestaan van het FIF-syndroom in de geneeskunde is aangetoond.
Uiteindelijk wordt de explosie van dit 'psychotica'-gebruik in de
regel gecorrigeerd door een parallelle explosie van het
antipsychotica-gebruik, waarbij de iatrogene, nieuwe, 'bipolaire'
aandoening patiënten voortaan chemisch en bipolair laat
balanceren op psychotica en antipsychotica.
Niemand wil
beseffen wat men aanricht door in kettingen van impulsen botweg
verbindingen (neuronen met de uiteinden ervan) weg te knippen,
zogezegd om 'verkeerde' signaalstoffen te corrigeren, terwijl geen
kat een verkeerd functioneren ervan kan of wil
aantonen.
Vandaar...
Staar nooit naar de felle en mooie
couleuren op peperduur onderzoeksmateriaal van op een bepaalde plaats
in de hersenen.
Maar tracht de boodschappen te decoderen die
milliseconde per milliseconde, via een traject van ettelijke
kilometers per deeltjes van nanometers overal doorheen het lichaam
zoeven.
Waag het bovendien nooit om aan deze supertechnologie
botte veranderingen aan te brengen, zonder maar een jota te (willen)
begrijpen van wat zich daar allemaal (fysiologisch, chemisch,
elektrisch en magnetisch) afspeelt.
2.3 Waarom
bestaan psychotica niet in ons taalgebruik?
Met de
phenylethylamines van de periode uit WO-II, waren chemisch
uiteindelijk maar een 750-tal varianten mogelijk en statistisch
ontstonden met de phenylpropylamines uit de jaren 80 op slag meer
nieuwe combinaties. Hippocrates en zijn eed leggen artsen een regel
op waarbij ze geen schade mogen toebrengen aan de patiënten.
Do
not harm.
En omdat het toedienen van psychotisch makende stoffen
nogal onverenigbaar lijkt met die eed, koos men bij stoffen die
zogezegd genezen door zenuwstelsels te verwoesten, voor een gamma van
andere naampjes, die meer in de lijn liggen van het commerciële
gebeuren dat ermee opgezet werd.
Vandaar: antidepressiva,
ADHD-medicatie, anti-epileptica, anti-Parkinson, anti-dementica, tot
zelfs middelen als een niet-hormonale therapie bij menopauze
(desvenlafaxine of Pristiq), of als adjuvans (venlafaxine of Efexor)
bij een chemotherapie bij borstkanker.
Met stip vermeld ik hier
graag het gebruik van Cymbalta om koude tenen te behandelen, terwijl
door het dopingeffect ervan een vasoconstrictie optreedt, waardoor
tenen allicht nog kouder gaan worden. De verbaasde patiënt
begreep gelukkig met een lach meteen mijn verklaring voor deze
therapie.
Drogeren met een psychoticum maakt dat de patiënt
minder zal zagen over koude tenen.
Misschien ook wel de reden van
het Efexor-gebruik bij een niet-hormonale menopauze-therapie. Een
sterk staaltje van medische overtuigingskracht.
3.1 Hoe werkt ADHD-medicatie?
Het antwoord daarop kende de
vroegere (kennis)geneeskunde wel, maar de nieuwe generatie heeft als
wetenschap uitgeroepen, dat die werking voortaan onbekend is en dat
niemand de farmacologie van de gebruikte psychotica kent of mag
kennen. Gelukkig heeft de komst van Strattera mijn
niet-wetenschappelijk gewaande stelling daarover bevestigd.
Zowel
Prozac als Strattera zijn dubbele moleculen, waarvan de twee delen
van elkaar gescheiden zijn door een instabiele zuurstofbrug. Een
chemische term die aangeeft dat wanneer de stof in waterig of
enzymatisch midden terecht komt, die twee delen spontaan van elkaar
gescheiden worden.
Vandaar dat zowel bij Prozac als bij Strattera
precies identiek dezelfde phenylpropylamine als een psychoticum
vrijkomt.
Omdat het moleculair gewicht van de tweede component in
Strattera lichter is dan dat van Prozac, bevat Strattera op
gewichtsbasis iets meer actieve stof dan Prozac. Men neemt aan dat 18
mg Strattera farmacologisch precies gelijk werkt als 20 mg Prozac.
Welnu..
WHO (World Health Organisation)
bepaalt voor Prozac een DDD (Defined Day Dose) van 20mg/70kg
lichaamsgewicht om bij moedeloosheid met doping op te peppen.
Waardoor bij chronisch gebruik uiteindelijk verslaving, echte
depressies en psychotisch gedrag tot stand komen.
Literatuur:
https://ssristories.org
Om
Strattera bij ADHD en bij kinderen te gebruiken is een DDD van 80mg
per 70kg lichaamsgewicht bepaald. Dus vier keer zo hoog.
Vandaar
dat de farmacologie ervan bij ADHD steunt op het dwangmatig
psychotisch maken met psychotica wanneer patiënten hoog
scoren bij een optelling van symptomen van normaal gedrag (lees
daarover de DSM-criteria).
En hoe verklaart men de schijnbare
contradictie waarbij methylphenidaat (Ritalin) gezonde personen zou
drogeren en zieken (aan een vermeende ADHD) zou kalmeren?
Methylphenidaat drogeert zowel gezonden als vermeende zieken
aan een DDD van 30mg/70kg. Deze posologie dient om volwassenen met
narcolopsie alleen maar te drogeren en om bij twijfel over een
ADHD-diagnose, de kandidaat met een opsomming van normaal gedrag toch
kunstmatig en passend hyperkinetisch te krijgen.
Een verdubbelde
DDD van 60mg/70kg lichaamsgewicht, vernietigt, net zoals een
verviervoudiging bij Strattera, heel wat meer neuronen per keer, wat
uiteindelijk zorgt voor een dwangmatig psychotisch en aldus een
schijnbaar gekalmeerd gedrag.
3.2 Waarom moest ADHD
zo nodig als een aandoening uitgeroepen worden? In België
bestaat een wetgeving (wet 24 februari 1921, art.2) die medisch
personeel verbiedt om een toxicomanie in te stellen en te onderhouden
met stoffen onder een opiumreglementering. Het verbaast mij daarom
dagelijks, dat nog geen enkele overheid ter zake heeft ingegrepen,
temeer omdat tot op heden nog steeds niemand het bestaan van ADHD als
een neurobiologische aandoening wil aantonen.
3.3
Vandaar...DE diagnose
ADHD wordt door
healthcare ijverig voorgewend om de wet te omzeilen, terwijl het als
een ziekte niet kan of mag aangetoond worden.
Psychotica
bestaan wel, en worden net zo ijverig door healthcare gebruikt, om
iatrogeen epidemieën van nieuwe ziekten tot stand te brengen,
terwijl de hypocrisie gebiedt dat ze medisch en ook in het
taalgebruik onbekend worden gehouden. Stel nu dat ADHD wel een
neurobiologische aandoening zou zijn, waarvoor een neurobiologische
diagnose vereist zou zijn. Net zoals suikerziekte waarbij het meten
van het suikergehalte als een diagnosemiddel wordt gebruikt om een
helende therapie met insuline te kunnen starten. Insuline, die voor
gezonde patiënten wel giftig is. Net zoals bij een
bijnierschorsinsufficiëntie een hoge testdosis cortisone
(ACTH-test) wordt gebruikt om de goede werking ervan in kaart te
brengen. Ook cortisone is een giftige stof wanneer het niet medisch
therapeutisch wordt gebruikt.
Dan verbaast het mij dat zowel
EBM, als FBM, blijven weigeren om een bestaand neurobiologische
diagnosemiddel bij ADHD verplicht op te leggen.
Immers, uit
het bovenstaande blijkt niet alleen hoe giftig ADHD-medicatie is,
maar ook hoe eenvoudig een echte diagnose te realiseren kan zijn.
Als het toedienen van psychotica bij ADHD de vastgestelde of
genetisch-gestoorde werking van stofjes in de hersenen zou helen, dan
zal het lichaam daarop opgelucht reageren en zich niet verdedigen met
een gevarenreflex wanneer schadelijk of giftig materiaal wordt
toegediend.
Vandaar dat het zal volstaan om net zoals bij een
cortisone-stoornis, ook een massieve eenmalige testdosering van het
psychoticum toe te dienen, waarbij vervolgens op de gevarenreflex kan
getest worden.
Wanneer geen antistoffen aangetoond
worden, bestaat de zekerheid van een neurobiologische aandoening en
de morele voldoening dat kan behandeld worden in de geest van
Hippocrates (Do not harm)
Zelf prijs ik mij gelukkig opgeleid te zijn in chemische en farmacologische 'kennis', terwijl latere generaties het aanvankelijk met evidenties en uiteindelijk met alleen maar positieve evidenties moesten stellen. Want intussen verwaterde EBM (Evidence-Based-Medicine) tot FBM (FIF-Based-Medecine). Waardoor het stellen van een neurobiologische diagnose van ADHD voor eeuwig een inconvenient fact zal blijven.
3.4 Of het dogma?
Tekst
dateert van 6 september 2012
Artsen zijn niet opgeleid in de farmacologie en weten over geneesmiddelen alleen maar wat de farmaceutische industrie hen aanpraat met lobbywerk en corruptiegeld. Geen wonder dat wordt geflaterd wanneer ze openbaar de onkunde durven etaleren. Denkt men waarlijk dat de maatschappij hen gelooft wanneer ze maar iets broebelen over geneesmiddelen, waarvan ze alleen maar de naam kennen? Robert Vermeiren vond het nodig om even voor de vakantie Laura Batstra te kapittelen omdat ze het commerciële spel durfde te doorprikken. Ik citeer: "Afkappunt. Bij sommige personen met ADHD zal niemand er over twijfelen dat ze aan een stoornis lijden. Hun gedrag, hun emoties maken dat ze er van geen kanten in slagen zich aan te passen aan hun omgeving. Ze zijn zo druk dat niemand hen aankan. Het zijn individuen die al vanaf hun vroege ontwikkeling ziek gevonden worden. Zij hebben zorg nodig." Eerste punt: Wie beter dan de
professor weet dat gedrag iets is wat je kan aanleren of afleren.
De man studeerde heel lang om dit te weten en heel lang om daar
ook iets mee aan te vangen. Maar de praktijk is anders en die
praktijk leert, dat je een carriëre stevig kunt opbouwen met
een chemische mindcontrol, zo veilig als iets, althans volgens de
producerende bedrijven, want de geleerde professor heeft van die
materie helemaal geen eigen kennis verworven. Op artsennet kwam daarop zelfs een reactie, toch belangrijk om die ook even te melden. "Het "afkappunt"
hangt af van de empathie en mildheid van pa en ma, opa en oma en
onderwijzenden. Wie de "Intelligent Designer (die schept als
een groot kunstenaar)" A.J. Postmes, oud-jeugdarts, BLOEMENDAAL - 16-08-2012 11:41 En verder : citaat Robert Vermeiren. "De hersenen worden ook gevormd door ervaringen in de buitenwereld. En omdat de ervaringen van mensen met ADHD door aanleg anders zijn, is waarschijnlijk dat hun hersenen zich onder invloed van die omgeving anders zullen ontwikkelen. De hersenactiviteit is dus deels anders omdat men andere ervaringen heeft opgedaan." Leerde de professor in zijn opleiding hoe ervaringen in de buitenwereld de hersenen anders bij 'andere hersenen' vormt? Wel, wel, wel. Zouden alle gezonde personen beschikken over dezelfde hersenen? Bestaan ADHD-hersenen? De nieuwe DSM-V komt op ons af. Wat voor nieuwe soorten hersenen zullen er dan tot stand komen? Of dient mindcontrol om van alle hersenen eenzelfde soort gehaktbrood te maken? Maar wat vormt dan wel een gedrag? Of beter... waarom zijn die anders ontwikkelde hersenen dan geen medisch diagnosecriterium? De professor is het niet helemaal zeker, want hij schrijft: " waarschijnlijk dat hun hersenen...", terwijl de volgende zin dan toch zekerheid brengt en helemaal niet meer waarschijnlijk, immers : 'De hersenactiviteit is DUS (!?!?!) deels anders...". "Biologische kwetsbaarheid maakt ADHD niet meer een
stoornis, omgekeerd maakt meer omgevingsinvloed het niet minder
een stoornis." Maar wat volgt zou dan de verklaring kunnen zijn. "Vele andere ziekten, zoals bijvoorbeeld diabetes,
zijn eveneens het gevolg van omgeving en biologie. Net als bij
ADHD bepaalt daarbij niet de oorzaak dat het een ziekte is, maar
de gevolgen van de symptomen." En nu krijgen we het. "De discussie of ADHD al dan niet een medische ziekte
is, lijkt me dus niet relevant. De gezinnen met kinderen met ADHD
zijn niet geholpen bij deze discussie, ze willen immers dat hun
kind geholpen wordt." Toch jammer, dat gebrek aan elementaire farmacologische kennis. Van insuline is bekend dat het
insuline-tekorten corrigeert. Maar wat is bekend van de
amfetamines-en(of) de cocaïnes, die men toedient? Ik hoorde
nog geen enkele, maar ook GEEN ENKELE arts uitleggen op welke
manier die harddrugs iets ten goede aanrichten aan 'het zich
waarschijnlijk anders ontwikkelen van de hersenen'. De totale medische wetenschap is compleet onverschillig om te weten hoe veilig artsen 'de kinderen helpen'! Terwijl wel wereldwijd bekend is, dat men schade toebrengt aan een gezond lichaam door harddrugs toe te dienen, en dat die schade kan gemeten worden door te testen op de antistoffen, die het lichaam vormt bij wijze van een gevarenreflex . Als de waarschijnlijke redenering over diabetes van de waarschijnlijk wel geleerde professor zou kloppen, waarbij insuline heilzaam is bij de symptomen van wat deels ook een omgevingsaandoening zou kunnen zijn, dan moet bij kinderen die men met harddrugs helpt, bij ook die symptomen van een omgevingsaandoening, toch kunnen aangetoond worden dat GEEN antistoffen worden gevormd. Poepsimpel, zoals ik al eerder vermeldde. Waarom test de geneeskunde niet op antistoffen bij veronderstelde zieken aan de veronderstelde ziekte? Waarom laat de professor dat soort redenering onaangeroerd? Toch niet uit onkunde, want een arts wordt immers ook verondersteld van slim en bekwaam te zijn. Zelfs al wil hij zijn imago en dat van collega's vrijwaren van de ketterijen, die de heersende medische dogma's onderuit willen halen. De achillespees, waarde heer professor Robert Vermeiren, Uw achillespees en dat van de collega's is het ontbreken van enige farmacologische kennis over medicatie die jullie dwangmatig voorschrijven op het vingergeknip van de farmaceutische industrie. Bovenop dan nog het feit, dat die industrie er alles aan doet om jullie daar onwetend over te houden en zoiets dan nog compenseert, door bij het publiek de onterechte waan van deskundigheid aan te meten. Heeft die waan jullie niet een klein beetje heel veel verwaand gemaakt? |
3.5 CHEMISCHE ONBALANS
Lees
ook: NB950
en NB967
Uitgevonden om chemisch en liefst bipolair, dan nog, op nieuwe chemie WEL te kunnen balanceren.
Een chemische onbalans kan
niemand aantonen omdat nog niemand weet over welke chemie, op welke
plaats (van de duizendmiljard neuronen) en op welk moment (per
fracties van milliseconden) wat dan ook moet (of kan) gemeten
worden.
Wel wordt stilaan duidelijk dat het zenuwstelsel een
miljoenen kilometers lang netwerk vormt, zelfs tot in de hersenen en
dat dit leidingensysteem modulair is opgebouwd en elektrisch meetbare
signalen verstuurt, die neuron per neuron, synaps per synaps
bijgstuurd worden in functie van de statusveranderingen in andere
neuronen (ook) als een gevolg van ontvangen signalen.
Die stroomstootjes geven aan
elkaar gecodeerde informatie door, weermee een volgende stap dan aan
de slag kan.
Het coderen komt tot stand via de magnetische velden
en de chemische 'flavours' van tientallen neurotransmitters tegelijk.
Allemaal akkoorden in do, re, mi, fa, sol en la in groot of in klein met mooie muziek of een passend gedrag als gevolg.
Per synaps gaan NIET de neurotransmitters door, maar wel een complex magnetisch veld, samengesteld uit de beschikbare voorraden die in de vesikels zijn opgeslagen en gecodeerd met de ontvangen info uit een dendriet en geaktualiseerd aan de nieuwe statussen van de astrocyten.
Een "toets" van de magnetische informatie van verschillende tientallen neurotransmitters levert de perfect gecodeerde boodschap om geconditioneerd en ongeconditioneerd gedrag te sturen.
Een overmaat of een tekort van een of ander zou een (gedrags)stoornis of een controleverlies over het gedrag veroorzaken.
Na meer dan een kwarteeuw ervaring met het chemisch wegsnoeien van synapsen, waardoor een bestaand gedragspatroon irreversibel, en in het blinde weg,wordt vervormd, moet nu stilaan toch duidelijk zijn, dat niet de 'zieken' maar wel de 'chemische-onbalans-fabrieken' gignatisch beter zijn geworden door het 'therapeutisch' verwoesten van dit netwerk.
Immers een veranderd of een
oncontroleerbaar gemaakt gedrag, vormt steeds opnieuw een voorwendsel
om te blijven 'medisch' behandelen.
Dit blijft zomaar duren,
precies omdat een select gezelschap zich er mee verrijkt en heel wat
macht verwerft.
Met als geheim wapen, als de ultieme paskode:
"Werkingsmechanisme onbekend".
Ik citeer Harald Merckelbach, op 2 april 2016 , in NRC , "Waarom geleerd proza lelijk is"
Harald Merckelbach is hoogleraar psychologie aan de Universiteit Maastricht
Een van de meest productieve psychologen is de
aan Emory University (USA) verbonden hoogleraar Scott Lilienfeld.
Samen met zijn collega's publiceerde hij onlangs een lijst van vijftig mistige vaktermen die populair zijn onder schrijvende psychologen en psychiaters (Frontiers, augustus 2015). Wie de lijst inspecteert, moet vaststellen dat het nogal eens gaat om metaforische begrippen, waarmee auteurs dubieuze aannames proberen te verdoezelen.
Zo is chemische onbalans een lelijke vakterm, waarmee wordt bedoeld dat depressies ontstaan omdat het in het brein schort aan de neurotransmitter serotonine.
De term dringt aan lezers het idee op dat er
vanzelfsprekend zoiets is als een gezonde serotoninespiegel.
Het
bewijs daarvoor ontbreekt.
Sterker nog: het is in strijd met de
bevinding dat sommige antidepressiva het serotonine-niveau opkrikken,
terwijl andere het juist dempen.
Ondertussen is chemische
onbalans geen onschuldig obscurantisme.
Depressieve patiënten nemen het over en maken het tot uitgangspunt van hun zelfbeeld: mijn depressie is een soort diabetes van het brein en net zoals diabetici tot in lengte van dagen insuline nodig hebben, kan ik niet functioneren zonder antidepressiva.
Chemische onbalans fabrieken
Ik citeer Prof.Dr.Bob Smalhout op 8 september 2012 in DeTelegraaf.
Al wekenlang zijn alle media gevuld met discussies, beschouwingen en debatten in verband met de Kamerverkiezingen aanstaande woensdag. Alle kandidaten hebben nieuwe kleding aangeschaft om voor het publiek en de televisie een betrouwbare indruk te maken. Sommige politici zijn daardoor nauwelijks nog herkenbaar. Tot voor kort was het gebruikelijk dat de kiezers de politieke overtuiging van hun favoriete kandidaat aan zijn kleding konden aflezen.
Alles wat linkse ideeën had liep rond in vrijetijdskleding. Maar in ieder geval was een stropdas en gympen een signaal voor alles wat progressief was.. Doch zie nu: net als de voormalige supersocialistische politicus Wim Kok hebben ze allemaal de weg naar de herenmodezaak Oger in Amsterdam weten te vinden. Dezelfde zaak waar wijlen Pim Fortuyn zijn perfecte maatkostuums liet vervaardigen en waar hij zijn zijden overhemden en dassen uitzocht. De verstandige kiezer zal zich echter niet door de verkleedpartijen tot een andere politieke mening laten verleiden.
Veel meer impact heeft de publicatie van een
tweetal splinternieuwe boeken die juist voor onze verkiezingen zijn
uitgekomen. Het betreft ten eerste een hoogst verontrustend boek in
de Engelse taal getiteld "The
Nazi Roots of the "Brussels EU"" (geschreven door
Paul Anthony Taylor, Aleksandra Niedzwiecki, Matthias Rath en August
Kowalczyk, uitgave Dr. Rath Health Foundation 2012, ISBN
978-90-76332-85-7).
Bijna driekwart eeuw werd de wereld verteld
dat de Tweede Wereldoorlog was veroorzaakt door de levensgevaarlijke
psychopaat Adolf Hitler, samen met zijn staf van racistische boeven,
de nazies.
Maar geleidelijk begint het duidelijk te worden dat de Tweede Wereldoorlog niet alleen was voorbereid, maar ook logistiek en technisch werd ondersteund door het grootste en beruchtste toenmalige kartel. Die combinatie van machtige industrieën bestond vooral uit het IG Farben-kartel, dat een samensmelting was van onder meer Bayer, BASF, Hoechst en nog enkele andere chemisch-farmaceutische industrieën. Bij het befaamde naoorlogse Neurenbergproces, waar de belangrijkste oorlogsmisdadigers werden berecht, werd onder meer vastgesteld dat zonder de IG Farben de Tweede Wereldoorlog waarschijnlijk niet had plaatsgevonden.
Die industrieën leverden niet alleen geneesmiddelen, maar ook alle explosieven die voor oorlogsvoering onmisbaar waren. Dat waren ze al geweest in de Eerste Wereldoorlog. Toen reeds waren er pogingen in het werk gesteld geheel Europa technisch en commercieel afhankelijk te maken van een soort universeel kartel onder Duitse leiding. Dat lukte niet in die Eerste Wereldoorlog. Maar na de Tweede Wereldoorlog kwam het oude Duitse streven tot bloei in de vorm van de economische en politieke kartelvorming van een groot aantal Europese landen die samengingen onder de naam EU.
Het is dan ook logisch dat bij die kartelvorming veel voormalige kopstukken van direct na de Eerste en Tweede Wereldoorlog bij de opbouw van de EU werden betrokken. Die waren niet gekleed in militaire uniformen, maar in de bekende grijze colbertkostuums van professionele vergaderaars en managers. De meest beruchte manager daarbij was een zekere professor dr. Walter Hallstein (1901-1982), die een van de sleutelfiguren was bij de Europese integratie na de Tweede Wereldoorlog. Hij was een briljant hoogleraar in het recht aan de Universiteit van Rostock in Duitsland.
Hij maakte furore met zijn ideeën over een verenigd Europa, dat hij al eerder geschetst had in een grote redevoering in het jaar 1939 getiteld "Gross Deutschland als Rechtseinheit" . Na de oorlog werd hij de eerste president van de EU-Commissie en hij beschouwde zichzelf als de premier van Europa. Daarbij liet hij zich terzijde staan door een aantal vroegere oorlogsmisdadigers die in Neurenberg al waren veroordeeld. De oude nazistische gedachte dat de EU de ideale staatsvorm moest zijn volgens de Duitse slogan "Ein Volk, ein Reich, ein Führer" verklaart ook het hevige verzet dat men thans ontmoet bij iedere poging van nationale politici om hun land te ontdoen van de knellende EU-banden.
Behalve Geert Wilders (PVV) en Roemer (SP) heeft nog geen enkele andere Nederlandse politicus het lef gehad om te stellen dat ons land weer onafhankelijk van de EU moet worden. Er wordt dan gedreigd met een enorme economische recessie. We zouden tot armoede vervallen. Wij kunnen ons als klein land niet alleen handhaven. Wij raken al onze handelsrelaties kwijt enz. enz. Het is niet waar. Het zijn de sprookjes van de zeer goed verdienende EU-autoriteiten zoals bijvoorbeeld Neelie Kroes, die bij de EU een fantastische broodwinning heeft gevonden.
Er is tot nu toe geen andere partij dan de PVV en SP die inziet dat de EU in essentie een Duitse wurgband is, ontworpen door oud-nazies.
Brengen chemische onbalansen veel geld op?
Alvast spannend, in het besef dat ook de cardiovasculaire neveneffecten bij fluoxetine en atomoxetine onder de mat worden geveegd.
Fluoxetine dient voorzichtig gebruikt te worden bij patienten met aandoeningen als congenitaal lang QT-syndroom, een familiale voorgeschiedenis van QT-verlenging of andere klinische aandoeningen die predisponeren voor aritmieen (bv. hypokaliemie en hypomagnesiemie, bradycardie, acuut myocardinfarct of ongecontroleerd hartfalen) of bij verhoogde blootstelling aan fluoxetine (bv. leverfunctiestoornis) Als patienten met een stabiele hartaandoening worden behandeld, dient voordat de behandeling wordt gestart een beoordeling van het ECG overwogen te worden. Als er zich tijdens behandeling met fluoxetine tekenen van hartaritmieen voordoen, dient gestopt te worden met de behandeling en dient er een ECG gemaakt te worden.
Het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) heeft in december 2011 een waarschuwing opgenomen voor het gebruik van Atomoxetine.
|
"Het gebruik van atomoxetine (Strattera) kan de hartslag en bloeddruk verhogen. Dit geneesmiddel is daarom gecontra-indiceerd voor patiënten met een ernstige cardiovasculaire en/of cerebrovasculaire stoornis." |
3.6
NEUROTRANSMITTERS
Neurotransmitters in hun
verschillende chemische samenstellingen dienen alleen maar om via hun
respectievelijke magnetische componenten een gekleurd palet van
informatie door te geven, waarmee het organisme (levend wezen) per
microseconde de gepaste of ongepaste handelingen kan verrichten.
In
de muziek noemt een dergelijk palet van klanken, een akkoord.
Als
de verbindingen van de toetsaanslagen naar de klankborden doorgeknipt
worden ontstaan onwelluidende akkoorden en heeft de musicus 'geen
controle' meer over zijn instrument.
Per fracties van seconden
gebeurt zoiets dan nog op miljarden plaatsen tegelijk, waardoor het
mijns inziens zeer naïef overkomt om hier te gewagen van
serotonine of van welke tekorten dan ook.
Wel is het zo dat de
mitochondriën in de neuronen ervoor instaan dat uit de
metabolieten van een gezonde voeding, de brandstof
(neurotransmitters) synthetiseren, die de voorraden ervan in de
gepaste vesikels stockeren voor dagelijks gebruik.
Mitochondriën
spelen eenzelfde rol als het chlorofyl in het plantenrijk, waarbij
H2O (water) en CO2 uit de lucht omgevormd worden tot O2 (zuurstof) en
C (koolstof - hout).
Komen evenwel uit
andere dan gezonde voeding, uit recreatief of uit medisch gebruik,
metabolieten waarmee het fabriekje van de mitochondriën andere
brandstof gaan produceren die NIET in de gepaste containers
(vesikels) kunnen opgeslagen worden, dan komen die nieuwe
energiebommetjes terecht in de fysiologische vloeistof van het neuron
waardoor niet alleen de chemische evenwichten erin kapot raken (rol
van Lithium-zouten in Natrium-Kalium-evenwichten) maar waardoor ook
de semi-permeabele celwanden van de neuronen verbrand raken door het
magnetisch veld dat er niet thuishoort.
Vandaar... neuronen die afsterven, synapsen waarlangs geen informatie meer voorbijkomt en uiteindelijk... de al of niet verwachte of 'therapeutisch' bedoelde gedragsveranderingen en nieuwe ziektebeelden (bijwerkingen?).
Laatst bijgewerkt op 28 februari 2022.